Να καούν όλα τα έργα του Picasso! του Ανδρέα Δρυμιώτη

 Ε

ίμαι απολύτως βέβαιος ότι ο προβοκατόρικος τίτλος σάς έχει εξάψει τη φαντασία. Πραγματικά, είναι απορίας άξιο πώς στη σημερινή εποχή της απόλυτης πολιτικής ορθότητας δεν βρέθηκε ακόμα μια ομάδα που να ξεκινήσει την καμπάνια για την αποκαθήλωση του Picasso. Είδαμε τόσους και τόσους να παραδίνονται από τον όχλο στην πυρά για παραπτώματα που έγιναν σε άλλες εποχές. Πολλοί είδαν τις καριέρες τους και την υστεροφημία τους να καταστρέφεται από τη «κορεκτίλα» που έχει ενσκήψει σαν πανδημία στην εποχή μας.

Και όμως δεν βρέθηκε καμία οργάνωση να τα βάλει με τον κατ’ εξοχήν μισογύνη, τον Picasso. Τον άνθρωπο που θεωρούσε τις γυναίκες είτε θεές είτε «χαλάκια για το σκούπισμα των παπουτσιών» («doormats») και «μηχανές για να υποφέρουν» («machines for suffering»). Η εύκολη και υποκριτική δικαιολογία είναι ότι «άλλο η τέχνη και άλλο η προσωπική ζωή». Ομως ο ίδιος ο Picasso ισχυριζόταν ότι όλο το έργο του θα μπορούσε να κατηγοριοποιηθεί σε επτά διαφορετικά στιλ, όπου το καθένα είναι επηρεασμένο από τις σχέσεις του με τις επτά γυναίκες της ζωής του: Fernande Olivier, Eva Gouel, Olga Khokhlova, Marie-Thérèse Walter, Dora Maar, Françoise Gilot και Jacqueline Roque. Πάει περίπατο η δικαιολογία, «άλλο τέχνη και άλλο προσωπική ζωή».

Διαβάστε περισσότερα..