''Ο χρόνος μάς επι-φυλάσσει διαψεύσεις. Απ' αυτές, η κρισιμότερη αφορά τις ιδέες μας για τον κόσμο: την επιθυμία αλλαγής σε θεσμούς, πρόσωπα, συστήματα. Τις ανεκπλήρωτες βεβαιότητες, κατά κανόνα, διαδέχεται η αυτοκριτική ή η νοσταλγία για ό,τι καλό χάθηκε χάριν του «καλύτερου». Στη ζυγαριά του κέρδους και της ζημιάς η αλλαγή έχει βαρύνει προς τη δεύτερη.
Βιαστικές σκέψεις, με αφορμή τη συγκλονιστική αλληλογραφία των Γιόζεφ Ροτ (1894-1939) και Στέφαν Τσβάιχ (1881-1942). Αυστριακοί συγγραφείς, κορυφαίοι στη γερμανόφωνη, και όχι μόνο, λογοτεχνία. Δεν χρειάζονται συστάσεις. Για τον πρώτο, ο Κούντερα έγραψε πως ήταν προϋπόθεση για τη δική του πεζογραφία. Ο δεύτερος, ένας ανδριάντας των γραμμάτων στον Μεσοπόλεμο, ανακαλύπτεται και πάλι. Το '33 αυτοεξορίστηκαν, πληρώνοντας αργότερα με τη ζωή τους το τίμημα. Από τον Τσβάιχ πρέπει να θυμόμαστε τον «Χθεσινό κόσμο»...
Διαβάστε περισσότερα..
No comments:
Post a Comment