Οι μούμιες είχαν για μένα πάντα μεγάλη γοητεία. Ιδιαίτερα οι
Αιγυπτιακές. Όταν πήγα στο αρχαιολογικό μουσείο του Καϊρου, και
αντίκρυσα τη μούμια του μεγάλου Ραμσή του Β’ ένιωσα σεβασμό αλλά και
οίκτο. Είχα μπροστά μου τα υπολείμματα ενός κάποτε ένδοξου και
πανίσχυρου μονάρχη, όπου διαγραφόταν καθαρά ένα δυνατό, αυταρχικό
προφιλ. Κι ένιωσα οίκτο μπροστά στην αυταπάτη του ότι διατηρώντας
όπως-όπως το σώμα του, θα κέρδιζε την αθανασία, ενώ τελικά κατέληξε ως
ένα αξιοπερίεργο έκθεμα σ’ ένα μουσείο. Την αθανασία την κέρδισε βέβαια
αλλά με άλλον τρόπο, χάρις στα λαμπρά αγάλματα που ανέγειρε, χάρις στα
ιστορικά ντοκουμέντα για τη βασιλεία του.
No comments:
Post a Comment