...Στόν Ολύμπιο Δαφέρμο, στον Μάνο Τζανετή, στον Κυριάκο Σταμέλλο, στον Αλέξη Οικονόμου, στην Άλεξ Αυγεροπούλου, στον Κώστα Λαλιώτη, στον Μήτσο Παπαχρήστο, στην Μαρία Δαμανάκη, στον Στέφανο Τζουμάκα, στον Μιχάλη Φιλιππίδη, στον Γιώργο και την Κάτια Ανωμερίτη, στον Νίκο Μπίστη, στον Ανδρέα Φούρα, στον Βασίλη Ράπανο, στην Πέννυ Χριστοδουλίδου, στον Τσαφαράκη, στον Πέτρο Λάμπρου, στην Πέννυ και την Χριστίνα Αγριαντώνη, στον Μπάμπη Βουλγαράκη-τον λοχαγό-και σε πολλούς άλλους..Ξεχνάω ονόματα..
και σε όσους φύγαν
Τον Γιώργο Θεοδοσόπουλο. τον Τζαν Κορωναίο, τον Γρηγόρη Κασσιμάτη, στον Πάνο Φύλλη, .στον Νίκο Κακαουνάκη, τον Κώστα Σμυρνή.
Αν ξέχασα κάποιους, ας μου το θυμήσουν. Αν θέλετε γράψτε και τους δικούς σας
Ο Γιώργος Γλυνός γράφει
''Έχω πάρα πολλούς να θυμηθώ. Εκατό, διακόσιους, πεντακόσιους ή ας πούμε χίλιους δεκατρείς που λέει και ο Μϊκης. Ποιους να πρωτοθυμηθώ; Τους συντρόφους από τους Λαμπράκηδες στα Ιουλιανά που όλοι αντιστάθηκαν στη Χούντα, τους συντρόφους από την οργάνωση τα ΔΕΑ (Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης) , τους συντρόφους από την Ασφάλεια της Μπουμπουλίνας, τους συντρόφους από το στρατοδικείο, τους συντρόφους από το τις φυλακές του Αβέρωφ και της Αίγινας, τους συντρόφους από το στρατό στο Σουφλί, και τέλος τους …πιτσιρικάδες συντρόφους από το Πολυτεχνείο. Αυτούς της μεταπολίτευσης τους αφήνω για άλλη φορά γιατί δεν έχουν ακόμα …ωριμάσει.
Μνημονεύω μόνο μερικούς από τους απόντες που δεν είναι σήμερα μαζί μας και που τους θυμάμαι όλο το χρόνο και όχι μόνο κάθε 21 Απριλίου. Από τους Λαμπράκηδες και τα Ιουλιανά τον Γιώργο τον Κατσαρλίνο, από τα ΔΕΑ, την ασφάλεια και το στρατοδικείο τον Δάντη το Χρυσικό, τον Αντώνη τον Ταβάνη τον Πέτρο τον Δημητρίου και τον Γιάννη το Νίκα, από τις φυλακές τον Γιώργο τον Κουπαρούσο και τον Παύλο τον Νεφελούδη, από το στρατό το Γιώργο τον Κρεμυδά και από το Πολυτεχνείο το Νίκο το Φιωτάκη. Α! ρε Τριφύλλη, σύντροφε από την Commission, σε τι μπελάδες με έβαλες.''
Γλυνέ, ζητώ συγγνώμη!
Α.Τ.
Έχω πάρα πολλούς να θυμηθώ. Εκατό, διακόσιους, πεντακόσιους ή ας πούμε χίλιους δεκατρείς που λέει και ο Μϊκης. Ποιους να πρωτοθυμηθώ; Τους συντρόφους από τους Λαμπράκηδες στα Ιουλιανά που όλοι αντιστάθηκαν στη Χούντα, τους συντρόφους από την οργάνωση τα ΔΕΑ (Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης) , τους συντρόφους από την Ασφάλεια της Μπουμπουλίνας, τους συντρόφους από το στρατοδικείο, τους συντρόφους από το τις φυλακές του Αβέρωφ και της Αίγινας, τους συντρόφους από το στρατό στο Σουφλί, και τέλος τους …πιτσιρικάδες συντρόφους από το Πολυτεχνείο. Αυτούς της μεταπολίτευσης τους αφήνω για άλλη φορά γιατί δεν έχουν ακόμα …ωριμάσει.
ReplyDeleteΜνημονεύω μόνο μερικούς από τους απόντες που δεν είναι σήμερα μαζί μας και που τους θυμάμαι όλο το χρόνο και όχι μόνο κάθε 21 Απριλίου. Από τους Λαμπράκηδες και τα Ιουλιανά τον Γιώργο τον Κατσαρλίνο, από τα ΔΕΑ, την ασφάλεια και το στρατοδικείο τον Δάντη το Χρυσικό, τον Αντώνη τον Ταβάνη τον Πέτρο τον Δημητρίου και τον Γιάννη το Νίκα, από τις φυλακές τον Γιώργο τον Κουπαρούσο και τον Παύλο τον Νεφελούδη, από το στρατό το Γιώργο τον Κρεμυδά και από το Πολυτεχνείο το Νίκο το Φιωτάκη. Α! ρε Τριφύλλη, σύντροφε από την Commission, σε τι μπελάδες με έβαλες.