Από την αρχή της πανδημίας όλοι, ειδικοί και μη, έλεγαν ότι ένα πράγμα είναι σίγουρο: αυτή η πανδημία κάποια στιγμή θα τελειώσει. Ετσι γίνεται πάντα. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς μας σε κανένα στάδιο αυτού του μαρτυρίου δεν μπόρεσε να φανταστεί στ’ αλήθεια πώς θα μοιάζει αυτό το τέλος.
Κάποιο ρεαλιστικό τέλος, εννοώ. Γιατί πολλοί υπόσχονταν –και πολλοί πίστευαν– υπεραισιόδοξα σενάρια σύμφωνα με τα οποία ο ιός, κάπως μαγικά, θα εξατμιζόταν από μόνος του και θα εξαφανιζόταν στ’ απαλό αγέρι. Τώρα, όμως, έχει γίνει οδυνηρά προφανές ότι ο ιός δεν φεύγει. Δεν τον ξεφορτωνόμαστε. Είναι εδώ, θα μείνει εδώ και, αργά ή γρήγορα, θα κολλήσουμε όλοι. Οπότε τι εννοούμε όταν λέμε «τέλος» μιας πανδημίας ιού ενδημικού; Επιτρέψτε μου να σας πω μια ιστορία, που είχαμε ξαναπεί και παλαιότερα, με λιγότερες λεπτομέρειες.
Η πανδημία της «ασιατικής» ή «ρωσικής» γρίπης του 1889 προκάλεσε τον θάνατο περίπου ενός εκατομμυρίου ανθρώπων. Ηταν μία..
No comments:
Post a Comment