Είναι η «Ελλάδα που πληγώνει». Όπου και να κοιτάξεις βλέπεις φαινόμενα παρόμοια. Και δεν είναι ο μόνο κορωνοιός που εντείνει τα παράδοξα που ζούμε. Είναι και η Παιδεία, οι πελατειακοί δεσμοί, η ανολοκλήρωτη σχέση με την Δύση και πολλά άλλα που βιώνουμε σήμερα παρά τις προσπάθειες εκσυγχρονισμού. Σαν να υπάρχει ένα ελατήριο στο οποίο είμαστε προσδεμένοι, και κάθε φορά που αποτολμούμε ένα βήμα εμπρός, αυτό μας επαναφέρει στην «τάξη».
Για παράδειγμα ο αυτοκινητόδρομος στην Κρήτη, που φαίνεται ότι δεν τηρεί τις προδιαγραφές ασφαλείας. Πριν από αρκετά χρόνια είχα την τύχη να ταξιδέψω στο όμορφο νησί. Χρησιμοποίησα τον αυτοκινητόδρομο και διαπίστωσα ότι σε κάποιες περιοχές δεν μπορούσες να βρεις την έξοδο από την πόλη. Ρώτησα και έμαθα ότι «φταίει ο τουρισμός». Σε τουριστικές περιοχές οι μαγαζάτορες δεν ήθελαν να παρακάμπτεις με τον αυτοκινητόδρομο τα μαγαζιά που ήταν απλωμένα στην παραλιακή οδό. Στα “ΝΕΑ” ονομάστηκε από αρθρογράφο «ο αιματοβαμμένος δρόμος».
No comments:
Post a Comment