".. Η απόρριψη του κοσμικού κράτους και υιοθέτηση της ταυτοτικής πολιτικής είναι ένας ικανός τρόπος για να συσπειρωθεί η πολιτική στήριξη ... Όμως, είναι επίσης μια συνταγή πολέμου."
Gideon Rachman
Μία έκρηξη και ένας "σεισμός" σφράγισαν την ειδησεογραφία το περασμένο δεκαπενθήμερο. Η μία στο Λίβανο πραγματική, και η άλλη στην Μέση Ανατολή, πολιτική. Και οι δύο ήταν αποτέλεσμα της οργανωμένης από χρόνια προσπάθειας επικράτησης της Τουρκίας και του Ιράν ως περιφερειακών δυνάμεων στην περιοχή.
Ας δούμε εν συντομία τις διαφορές και τις ομοιότητες που σφραγίζουν τις πολιτικές των δυο χωρών.
Οικονομία. Η Τουρκία στήριξε την θεαματική ανάπτυξή της την τελευταία εικοσαετία στις ξένες άμεσες επενδύσεις. Τεράστια κεφάλαια βρήκαν και αξιοποίησαν ένα φιλικό αναπτυξιακό περιβάλλον, με σχετικά φτηνό εργατικό δυναμικό και άριστο επιστημονικό προσωπικό. Τα Τουρκικά Πανεπιστήμια άνθισαν με την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Με άλλα λόγια η φιλελεύθερη οικονομία και η προοπτική για ένταξη στην Ε.Ε. κατέκτησαν την εμπιστοσύνη των αγορών, συνέβαλαν στην σταθερότητα του νομίσματος και έδωσαν την δυνατότητα στο Κράτος να χτίσει μια θαυμαστή υπηρεσία Υγείας. Μετά το πραξικόπημα, την απομάκρυνση από την Δύση και τις πολεμικές δαπάνες στα ύψη έφεραν την χώρα στα πρόθυρα της προσφυγής στις υπηρεσίες του ??δαίμονα?? ΔΝΤ
No comments:
Post a Comment