''Είχαμε την τύχη να διαβάσουμε ένα βιβλίο εξαιρετικά γραμμένο.
Το δεύτερο διάβασμα που όφειλα να κάνω για να το παρουσιάσω, μου έδωσε μεγαλύτερη απόλαυση από το πρώτο· κι αυτό γιατί είχα τη δυνατότητα να εκτιμήσω καλύτερα το πλήθος των ιδιαίτερων παρατηρήσεων μέσα από τις οποίες σκηνογραφεί με χιούμορ ο Σεπούλβεδα την τραγική, σύγχρονη ιστορία τού τόπου του .
Οι ήρωές του είναι οι φίλοι του, οι σύντροφοι του αγώνα, αυτοί με τους οποίους προσπάθησε να γίνει η μοίρα του λαού της χώρας του αν όχι καλύτερη τουλάχιστον λιγότερο απηυδισμένη, ο παππούς του, ο ίδιος. Είναι σε μεγάλο βαθμό ένα βιβλίο αυτοβιογραφικό .Ο Σεπούλβεδα δεν αφηγείται· δρα. Μετείχε και μετέχει στα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά κινήματα. Στην Αθήνα που βρέθηκε για το Φεστιβάλ Ισπανόφωνης Λογοτεχνίας πήγε στην πλατεία Συντάγματος, στους Αγανακτισμένους. Κάθισε, συζήτησε, ένιωσε την ατμόσφαιρα. Ο Σεπούλβεδα δεν αφηγείται απλά· δεν ξεχνά..''
No comments:
Post a Comment