Εσπέρα
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα… Η σκέψη μου νοσταλγικά ενυχτώθηστον κήπο, στη λιμνούλα και στη σέραπου εσβήνανε τριαντάφυλλα σαν πόθοι5κι επέθαινε στα τζάμια πάνω η μέρα. Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα… Ένας καημός που ακόμα δεν εδόθηγινόταν άστρο. Σύννεφο αποπέραμεγάλωνε (ίδιο σάβανο που κλώθει10με μοχθηρή σπουδή μοίρα μητέρα). Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα… Όταν το δέος μου αξήγητον απλώθη,το στερνό ρόδο θα ’χανεν η σέρακαι η λίμνη με νεκρόφυλλα θα εστρώθη.15Τ’ άστρα ζυγώνανε, καημοί, αποπέρα. Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα… |
No comments:
Post a Comment