Μεγαλώσαμε πια. Πατήσαμε για τα καλά τα εβδομήντα. Είναι σαν χθες που ανάμεσα στου Κυριάκου το καφενείο, του Μπομπού το πολυκατάστημα και του συγχωρεμένου του πατέρα μου, το μικρό και προβληματικό Μαγαζάκι, η «Λαϊκή Αγορά», παίζαμε μπάλα, γυρίζαμε με τα πατίνια και αργότερα, διαγωνιζόμασταν για το ποιος έχει τα καλύτερο ποδήλατο. Olympic σε σύγκριση με το Bauer! Μεγαλώσαμε όμορφα και αθώα, γιατί οπωσδήποτε οι οποίες μικρές και φυσιολογικές αντιδικίες μας, χαρακτηρίζονταν από εκείνο που θα λέγαμε, επιτρεπτό. Το μέτρο και το ήθος. Εντάξει, ας μας το συγχωρέσει ο Νίκος ο Πλάστης , στους ουρανούς του, αν του κρεμούσαμε τις πολυθρόνες τα Αυγουστιάτικα βράδια στους ευκαλύπτους για να διασκεδάσουμε την άλλη μέρα με τα νεύρα του. Δεν είχαν κανένα στοιχείο αλητείας, bulling και κακοήθειας αυτές οι πράξεις. Απλά ήταν το αλατοπίπερο της μικρής μας διασκέδασης. Πηγή: Protagon.gr
No comments:
Post a Comment