Είχαμε να τους δούμε δυο χρόνια. Η πανδημία τούς έκλεισε στην πατρίδα τους. Μιλάω για τους Ελληνοαυστραλούς του νησιού. Τώρα, όπως μαθαίνω, ξαναζωντάνεψαν τα χωριά, τις ρούγες, τις πλατείες και τις παραλίες. Και βέβαια και τον ιδιόρρυθμο τουρισμό. Και λέω ιδιορρυθμο γιατί πολλοί έχουν τα πατρογονικά τους λειτουργικά και δεν χρειάζεται να νοικιάζουν σπίτια.
Στο μεταξύ αυτά τα δυο χρόνια έχουν ζήσει, εκτός από την πανδημία και τον πόλεμο στην Ουκρανία, τις βιβλικές καταστροφές που προκαλεί η κλιματική κρίση- πυρκαγιές σε τεράστιες δασικές εκτάσεις εναλλάξ με πλημμύρες-. Κάθε τόσο μέρος τού πληθυσμού εγκατέλειπε τα σπίτια του, άλλοτε με βάρκες και άλλοτε με αυτοκίνητα ιδιωτικά ή στρατιωτικά.
Έζησαν κι άλλες αλλαγές. Πολιτικές. Ύστερα από χρόνια διακυβέρνησης των Συντηρητικών, τώρα επέλεξαν τους Εργατικούς στην Κεντρική Κυβέρνηση.
Κατάλοιπα της Βρετανικής αποικιοκρατίας, η οποία ήταν περισσότερο από σκληρή για τους μετανάστες, Έλληνες και άλλους. Πολλοί ίσως έχετε δει την σειρά ‘’΄Απτρις’’ που περιγράφει την αγριότητα στα στρατόπεδα ‘’επιλογής’’ σε νησί. Όλα αυτά μπορούν να εξηγήσουν την ‘’σκληρότητα΄΄ αυτού του λαού ως ένστικτο αυτοσυντήρησης.΄'
No comments:
Post a Comment