Φανταστείτε πως είστε ένας Δυτικοευρωπαίος υπεύθυνος χάραξης πολιτικής στο Παρίσι, στο Βερολίνο ή στη Ρώμη. Φρίττετε με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Αντίθετα απ’ ό,τι υποπτεύονται πολλοί Ανατολικοευρωπαίοι, δεν είστε αφελείς ως προς τον Βλαντίμιρ Πούτιν: μετά από τόσα χρόνια, γνωρίζετε τι μέρος του λόγου είναι και ελπίζετε πως δεν θα κερδίσει. Από μέσα σας ζητωκραυγάζετε για κάθε ουκρανική σημαία που κρέμεται στα παράθυρα διαμερισμάτων. Είστε υπερήφανοι που η χώρα σας βοηθά να φιλοξενηθούν μερικοί Ουκρανοί πρόσφυγες που φτάνουν πέρα από την Ανατολική Ευρώπη. Αποδοκιμάζετε τον πόλεμο.
Αλλά δεν θεωρείτε πως είναι πρόβλημα της Δυτικής Ευρώπης. Απλώς θέλετε να τελειώσουν οι μάχες, πιθανότατα με κάποια τσαπατσούλικη εκεχειρία που θα δίνει de facto στη Ρωσία κατακτημένα εδάφη. Τότε μπορεί να υποχωρήσει η κρίση του κόστους διαβίωσης, μαζί με τον κίνδυνο να πάμε υπνοβατώντας σε έναν πυρηνικό πόλεμο και την ανάγκη εσείς και άλλες δυτικοευρωπαϊκές κυβερνήσεις να ξοδέψετε το πολύτιμο παράθυρό σας στην εξουσία πολεμώντας τον τραμπούκο μιας άλλης γειτονιάς. Ποτέ δεν θα το πείτε αυτό δυνατά, αλλά δεν σας νοιάζει και τόσο πολύ για την Ουκρανία.
No comments:
Post a Comment