Η σκηνή κάπου στη Λατινική Αμερική, ή στη Μέση Ανατολή, ή στην
Ευρώπη, οπουδήποτε δυτικά -ή και ανατολικά- των Ουραλίων:
Ο κύριος Κ.: 40~45 ετών. Ξυρίζεται εμπρός στον καθρέφτη του μπάνιου.
Ώρα 5:00 π.μ.∙ εποχή: δική σας, η επιλογή∙ έτος: δική σας, η επιλογή. Στο
άνοιγμα της πόρτας, η κόρη του, Λ., 6 ετών.
Κ. - Γιατί σηκώθηκες, γλυκιά μου; Είναι νωρίς, γρήγορα στο κρεβάτι σου.
Λ. - Δε νυστάζω, μπαμπά. Τι κάνεις εδώ;
Κ. - Δε βλέπεις; Ξυρίζομαι. Σε λίγο φεύγω για τη δουλειά.
Λ. - Είναι μακριά, η δουλειά σου, μπαμπά;
Κ. - Όχι, γλυκιά μου, είναι στο μεγάλο κτίριο, στην άκρη του δρόμου, είκοσι
λεπτά με τα πόδια. Έλα τώρα, γρήγορα στο κρεβατάκι σου.
Λ. - Θα αργήσεις, μπαμπά;
Κ. - Όχι, αγάπη μου, σε λίγες ώρες πιάνει δουλειά,
No comments:
Post a Comment