21 λέξεις (24) / "Ποτέ δεν ξέρεις" (για ένα, κάποιο, χαμόγελο)

Αν έφευγε, θα ήταν περισσότερο λύτρωση για εκείνη ή κόλαση για μένα; Ή, κόλαση για εκείνη και λύτρωση για μένα;

Της έλεγα πως έκανα αυτές τις σκέψεις, παρατηρώντας τη φωτογραφία∙ και τη ρωτούσα, «Πρόκειται για άνοιγμα προς τη θάλασσα, ή για είσοδο στο προαύλιο της εκκλησίας; Ή για έξοδο από τη θάλασσα, αλλά και από το προαύλιο; Και είναι το τέλος, ή η αρχή της διαδρομής;»

«Έχει να κάνει με τον τρόπο που σκέφτομαι», της έλεγα. Με τούτα και με τ’ άλλα, η ιστορία κράτησε 9 μήνες, 1 εβδομάδα και 6 ημέρες. Με κατηγορούσε για μπερδεμένο μυαλό, για αναποφάσιστο. Πως την κούραζα∙ πως την κούρασα∙ …κι έφυγε.

Φύλαξα τη φωτογραφία, βαθιά, στο πιο δυσπρόσιτο συρτάρι∙ ποτέ δεν ξέρεις πότε θα ξαναχρειαστεί.