Υπήρχαν ενδεικτικά σημάδια από νωρίς. Το 2009 ο Π. Σταϊνμπεργκ, πρώην Γερμανός υπουργός Οικονομικών και αργότερα υποψήφιος των σοσιαλδημοκρατών για την καγκελαρία, εισήγαγε τον συνταγματικό κανόνα ισοσκελισμένου προϋπολογισμού. Αυτό αργότερα προκάλεσε τα μόνιμα γερμανικά δημοσιονομικά πλεονάσματα και την υποεπένδυση σε κρίσιμες υποδομές.
Σε μια κοινή έρευνα, οι Γερμανοί εργοδότες και τα συνδικάτα, πρόσφατα υπολόγισαν το επενδυτικό έλλειμμα στο εντυπωσιακό ποσό των 450 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ετσι, δεν αποτελεί έκπληξη που το SPD έχασε πολιτική στήριξη κατά την περίοδο του Μεγάλου Συνασπισμού με τους χριστιανοδημοκράτες της Αγκελας Μέρκελ.
Το 2012, η ιταλική κυβέρνηση τεχνοκρατών, με ηγέτη τον Μάριο Μόντι, επέβαλε προκυκλική λιτότητα στο μέσο μιας ύφεσης. Ο στόχος ήταν να αποδείξει ότι η Ιταλία ήταν καλή στο να ακολουθεί τους δημοσιονομικούς κανόνες της ευρωζώνης. Η χώρα δεν έχει ακόμα ανακάμψει πλήρως από αυτό το σοκ.
Το 2014, ο Φρανσουά Ολαντ, πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, αποκαλύφθηκε ως δεξιόστροφος υποστηρικτής της προσφοράς όταν επικαλέστηκε το νόμο του Say, ότι η προσφορά δημιουργεί τη δική της ζήτηση. Από τότε το σοσιαλιστικό κόμμα ουσιαστικά εξαφανίστηκε ως πολιτική δύναμη, μαζί με τους παλιούς ανταγωνιστές του στην κεντροδεξιά.
Η λιτότητα κατέστρεψε το πολιτικό κέντρο στην ΕΕ
No comments:
Post a Comment