''Όταν ήμουν δεκαέξι χρονών έγινα μέλος των νεαρών σοσιαλιστών, της νεολαίας του Εργατικού Κόμματος. Στήριζα τον αρχηγό, Χιού Γκάιτσκελ, ο οποίος αντιμαχόταν το «Άρθρο 4» του καταστατικού του κόμματος που προέβλεπε την κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής.
Στη συνέχεια ήρθα αντιμέτωπος με τη σκληροπυρηνική αριστερά ή τους «Τροτς», όπως τους λέγαμε, από τον Λέον Τρότσκι, έναν από τους αρχιτέκτονες της σοβιετικής επανάστασης, τον οποίο έβαλε να δολοφονήσουν ο Ιωσήφ Στάλιν. Τους αντιπαθούσα τότε. Τους αντιπαθώ και τώρα. Αμφισβητώ τη δέσμευσή τους στην ελευθερία και τη δημοκρατία.
Mε την ηγεσία του Τζέρεμι Κόρμπιν, η σκληροπυρηνική αριστερά ανέλαβε τον έλεγχο του Εργατικού Κόμματος. Ήταν μια αλλαγή τεράστιας και πιθανότατα μακροχρόνιας σημασίας. Οι Εργατικοί παραμένουν το κύριο αντιπολιτευόμενο κόμμα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σε κάποιο σημείο, είναι πιθανό να πάρουν την εξουσία. Μακάρι να μπορούσα να ευχηθώ να το κάνουν. Δεν μπορώ.
Η Τόρις αποτέλεσαν μια θλιβερή κυβέρνηση, από τη δημοσιονομική λιτότητα που εφάρμοσαν μετά την κρίση εις βάρος των πιο αδύναμων, μέχρι την ηλιθιότητα του Brexit. H επίδοση της οικονομίας ήταν απογοητευτική, ιδίως όσον αφορά την παραγωγικότητα. Η χώρα χρειάζεται μια αξιόπιστη αντιπολίτευση από τους Εργατικούς. Αλλά είμαι εξαιρετικά καχύποπτος για τους ανθρώπους που την ασκούν. Είναι πραγματικοί σοσιαλιστές και σαν τους περισσότερους σοσιαλιστές, τείνουν προς τον αυταρχισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ. Κόρμπιν θαύμαζε τον Ούγκο Τσάβεζ της Βενεζουέλας.
No comments:
Post a Comment