Η διηγηματογραφική συλλογή του Δημήτρη Πετσετίδη (1940-2017) πρέπει να είναι ένα από τα τελευταία έργα Ελλήνων πεζογράφων που υπήρξαν (έστω και σε παιδική ηλικία) μάρτυρες της απαίσιας βίας των Γερμανών στην Κατοχή και των συγκρούσεων του ελληνικού εμφυλίου. Την αναπλάθει τουλάχιστον στα μισά από τα 21 διηγήματα της συλλογής που κυκλοφόρησε δύο χρόνια μετά τον θάνατό του. Η Λακωνία, από όπου κατάγεται, υπήρξε θύμα άγριων γερμανικών αντιποίνων επί του άμαχου πληθυσμού στη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα· και στον Εμφύλιο υπήρξε θέατρο ιδιαίτερα αιματηρών συμπλοκών ανάμεσα στους αριστερούς αντάρτες και στις δυνάμεις του εθνικού στρατού.
Ο Σπαρτιάτης συγγραφέας υπήρξε διηγηματογράφος της χαμηλής φωνής. Με φράση λιτή και ουδέτερο τόνο, υπό διαρκή συναισθηματικό περιορισμό και αυστηρό συγκινησιακό έλεγχο, υποβάλλει μιαν ένταση, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις ο πρωτοπρόσωπος αφηγητής ανακαλεί αναμνήσεις από την παιδική
No comments:
Post a Comment