''Πολλοί ήταν αυτοί που χειροκρότησαν την απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη
να τοποθετήσει επικεφαλής του υπουργείου Πολιτισμού τη Λίνα Μενδώνη.
Αρκετοί – μάλλον λιγότεροι όμως – ήταν και αυτοί που δυσανασχέτησαν,
θεωρώντας ότι η θέση αυτή απαιτούσε ένα πρόσωπο με πολιτικό βάρος, γιατί
όχι και μια εμβληματική προσωπικότητα του πνεύματος ή της τέχνης .
Όπως, ας πούμε, συνέβη με την τοποθέτηση ως υπουργού Πολιτισμού του
Αντρέ Μαλρώ από τον στρατηγό Ντε Γκωλ ή ακόμη του Κωνσταντίνου Τσάτσου
από τον Κ. Καραμανλή ή, βέβαια, της μεγάλης Μελίνας Μερκούρη από τον
Ανδρέα Παπανδρέου.
Προσωπικά βρισκόμουν ανάμεσα στις δύο
παραπάνω απόψεις. Μέχρι χθες που άκουσα την ομιλία της νέας υπουργού
στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης , όπου, σε πείσμα της
κυρίαρχης αντίληψης για εξοβελισμό της Αρχιτεκτονικής Σχολής από το
εμβληματικό συγκρότημα του Ε.Μ.Π. στην Πατησίων, έκανε μια πολύ υψηλού
επιπέδου τοποθέτηση, σύμφωνα με την οποία «… το Εθνικό Αρχαιολογικό
Μουσείο και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο αποτελούν ΜΑΖΙ ένα υπερτοπικό
πολιτιστικό πόλο. Συλλειτουργούν απολύτως. Το Ε.Μ.Π. και η
Αρχιτεκτονική Σχολή παραμένουν στους χώρους τους. Επιθυμούμε η
Αρχιτεκτονική Σχολή να παραμείνει στο κέντρο της Αθήνας, καθώς παράγει η
ίδια υψηλής ποιότητας και δυναμικής πολιτισμό. Επενδύουμε στις
συνέργειες, που μπορούν να αναπτύσσουν οι δύο φορείς…»
No comments:
Post a Comment