Τώρα ’που τούτη/ Η κόρη φαίνεται/ το χόρτο γένεται/ άνθι απαλό/
Κ’ ευθύς ανοίγει/ τα ωραία του κάλλη/ και το κεφάλι/ συχνοκουνεί/
Κ’ ερωτεμένο,/ να μη το αφήση/
να το πατήση / παρακαλεί/
Κόκκινα κι όμορφα / έχει τα χείλα/ ωσάν τα φύλλα / της ροδαριάς/
Οταν χαράζει/ και η αυγούλα/ λεπτή βροχούλα/ στέρνει δροσιάς/
και των μαλλιώνε της/ τ’ ωραίο πλήθος/ πάνου ’ς το στήθος/
λάμπει ξανθό/
έχουν τα μάτια της/ οπού γελούνε/ Το χρώμα που ’ναι/’Σ τον ουρανό/
Ποια είναι τούτη/ Που κατεβαίνει/ Ασπροεντυμένη/ Απ’ το βουνό;
Ρομαντικό το ποίημα το εθνικού μας ποιητή, Διονύσιου Σολωμού. Μου κόλλησε στο μυαλό και δεν μπορώ να το ξεφορτωθώ με τίποτα. Ξαναδιαβάστε το ποίημα, κλείστε τα μάτια σας και προσπαθήστε να φανταστείτε την εικόνα. Ε, λοιπόν, αυτή που κατεβαίνει τόσο όμορφα από το βουνό είναι σίγουρα η ανάπτυξη που έρχεται ολόλαμπρη στη χώρα μας.
Διαβάσστε περισσότερα..
No comments:
Post a Comment