''..Μια χώρα σε «οιονεί πτώχευση», ανοικτή ή κεκαλυμμένη διεθνή εποπτεία, με
αναιμικές αναπτυξιακές προοπτικές και αδύναμη να πείσει ότι γνωρίζει
πράγματι τι πρέπει να κάνει για να πάρει το μέλλον της στα χέρια της,
θέλει πολύ ηρωισμό να θεωρήσει κανείς ότι απολαμβάνει ιδιαίτερο κύρος
στο διεθνές σκηνικό. Ωρες ώρες ζήσαμε ακόμα και το γνωστό: «Ακουσαν
πως... και πλάκωσαν κι οι αποδαύτοι». Το ερώτημα είναι απλό: Αν θα
αποδεχθούμε από εδώ και πέρα ότι η εθνική ισχύς, η αξιοπρέπεια, η
υπεράσπιση μεγάλων και μικρών θεμάτων δεν γίνονται με φωνές και βλαβερές
εξάρσεις κάθε είδους, αλλά με την αποκατάσταση συνθηκών που ενισχύουν
το εθνικό βάρος μας στο διεθνές σκηνικό..''
Διαβάστε περισσότερα..
No comments:
Post a Comment