'' Εννιά το βράδυ. Στο λιμανάκι του Μολύβου το σκάφος του Frontex (που τις
μέρες αυτές επανδρώνουν Πορτογάλοι) ρυμουλκεί μια γκρίζα λέμβο. Ξέμεινε
από καύσιμα στο πέλαγος με καμιά πενηνταριά Πακιστανούς (οι βραδινοί
ναύλοι είναι φθηνότεροι). Ο «καπετάνιος» συλλαμβάνεται. Σιωπηλοί,
ξεπαγιασμένοι και έντρομοι οι νεαροί επιβάτες περπατούν εφ’ ενός ζυγού
μέσα στο μισοσκόταδο και στα δικά μας χαμογελαστά «καλώς ορίσατε» μένουν
τρομακτικά απαθείς. Στο τέλος της προβλήτας, καθώς γίνεται η πρώτη
ανεπίσημη καταγραφή, Ελληνες και ξένοι εθελοντές μοιράζουν ισοθερμικά,
φέρνουν πορτοκαλάδες, προσφέρουν σάντουιτς, μήλα και μπισκότα. Μέσα σε
ένα τέταρτο το κλίμα έχει αλλάξει. Προσεύχονται, χαμογελούν κι
ευχαριστούν με ευγνωμοσύνη. Ο δρόμος μπρος τους είναι ακόμα μακρύς. Αυτή
όμως η μικρή υποδοχή, η απλή αυτονόητη φροντίδα, η έμπρακτη εκδήλωση
της μακροχρόνιας παράδοσης του ελληνικού και ευρωπαϊκού ανθρωπισμού
φαίνεται πως τους εμψυχώνει..''
Διαβάστε περισσότερα..
No comments:
Post a Comment