Thursday, March 12, 2015

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ ''ΑΓΡΙΕΣ ΠΑΠΑΡΟΥΝΕΣ'' κριτική ανάλυση της ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΟΥΡΗ


Μία noir ιστορία τής πόλης

  "..Η ξαφνική μπόρα του απομεσήμερου, μιας συνηθισμένης κατά τα άλλα φθινοπωρινής ημέρας, γέμισε ασφυκτικά το μικρό καφέ από υπαλλήλους των γύρω γραφείων."
  Από την πρώτη κιόλας φράση έχουμε μπει στο κλίμα.                 Το πρώτο διήγημα είναι το περισσότερο "noir" από τα τρία. Είναι αυτό που ακολουθεί τους χαρακτήρες του στις διαδρομές τους μέσα στη σύγχρονη πόλη, στο μετρό, τους δρόμους και τις συνοικίες της, αυτό που υποβάλλει έντονα μια ατμόσφαιρα, αυτό που έχει ως ήρωα έναν παρία, έναν άνθρωπο που ζει στο περιθώριο, αόρατο από τους φυσιολογικούς ανθρώπους, μέσα στο οικογενειακό, αφρόντιστο και ερειπωμένο πια σπίτι σε αναλογία με τη ζωή του, έναν εγκλωβισμένο στα τραύματα του παρελθόντος.
  Ο άντρας τής ιστορίας έχει βιώσει τραυματική παιδική ηλικία, κυρίως μέσα από την καταπίεση των θηλυκών εκπροσώπων τής δυσλειτουργικής οικογένειας. Οι γυναίκες τής ζωής του ευνούχισαν το ήσυχο, ιδιαίτερο αγόρι (οριακά αυτιστικό ίσως;) μειώνοντας και εξευτελίζοντάς το.
"Μια γιαγιά και μια μάνα βρίζοντας...''

2 comments:

  1. Αντώνης Γ.March 12, 2015 at 8:27 AM

    Φυτώριο, πλέον, αυτή η Λέσχη, φυτώριο!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Πράγματι..Οπως π'άει θα διαβάζουμε τα αστυνομικά της Λέσχης. Και ο συντονιστής περήφανος

      Delete