''Η Λέρος είναι μια μεγάλη καλοκαιρινή καρδιά που πάλλεται στον ρυθμό
του συρτού δωδεκανησιακού χορού. Σε ένα από τα ταξίδια μας ο ζωγράφος
Απόστολος Χαντζαράς μού έλεγε ότι σκορπίζεις πάνω στο τραπέζι δυο-τρία
καπαρόφυλλα και το διανθίζεις με τη γεύση και το άρωμα του καλοκαιριού.
Και τώρα το καινούργιο σκαρί του Γιάννη έλυσε τα σχοινιά του από την
προκυμαία μπροστά στο Παντέλι και έβαλε πλώρη για το νησάκι της κάππαρης
και των γλάρων, την Αγία Κυριακή. «Πότε θ' ανοίξουμε πανιά να κάτσω στο
τεμόνι...», καθώς τραγουδούσε η Αιμιλία Χατζηδάκη ή «(...) και πώς
ανθοβολά το νερό στο τιμόνι» όπως ονειρεύεται ο Γιώργος Σεφέρης..''
No comments:
Post a Comment