''Ο πρώτος μετά-Ρέμπους, Rankin, μετά το 17ο -και τελικό- μυθιστόρημα (“Exit Music”), με ήρωα τον γνωστό επιθεωρητή.
Και θα προηγηθεί η ειδοποίηση ότι δεν θα είναι και η πιο αντικειμενική κριτική προσέγγιση βιβλίου του μεγάλου Σκοτσέζου. Κάτι η προσβάσιμη γοητεία του ανθρώπου -ίδιο των “μεγάλων”;-, κάτι η χημεία που απέπνεε κατά τη συζήτηση μαζί του στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας, και η κριτική διάθεση αναλαμβάνεται στο διάστημα, το εξώτατο...
Στην κριτική τους για το “Με τις πόρτες ανοιχτές”, οι Sunday Times γράφουν “Ο Ράνκιν αποδεικνύει πως δεν χρειάζεται τον Ρέμπους για να αφηγηθεί μια συναρπαστική αστυνομική ιστορία”. Το πρόβλημα εστιάζει στο κατά πόσο δικαιολογείται η προσθήκη τού “δεν”, στην πιο πάνω φράση... Και αυτό παρ’ όλη την έκπτωση της προηγούμενης παραγράφου. Αλλά θα επανέλθουμε στο σημείο.
Ο μύθος δεν διεκδικεί την απόλυτη πρωτοτυπία. Η ιστορία του μπλαζέ εκατομμυριούχου που φιλοδοξεί να περιβάλλεται από αριστουργήματα Τέχνης, κατά κανόνα στοιχείων ενεργητικού καλά φυλασσόμενων μουσείων, ή από τα εκατομμύρια “μισητών” τραπεζών, έχει επανειλημμένα ..''
Αντώνης ΓκόλτσοςΔιαβάστε περισσότερα..Δείτε συνομιλία του συγγραφέα με τον συνεργάτη μας.
No comments:
Post a Comment