ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Από πολύ παλιά, σ’ όλες τις
κοινωνίες, ήταν συνήθης η ύπαρξη περιθωριακών ομάδων, που αποτελούσαν τον
«υπόκοσμο», αντίπαλο δέος της αστικής και ανώτερης τάξης. Για να μη γίνονται
αντιληπτοί από τον πολύ κόσμο, χρησιμοποιούσαν μία ιδιωματική γλώσσα
επικοινωνίας, bigorne – jargon – lucebem - argot στη Γαλλία, slang στην Αγγλία και Αμερική, κουτσαβάκικα στην Ελλάδα, καθώς και
άλλες, όπως τα καλιαρντά, τα κορακίστικα, κλπ.
Ιδιωματικές γλώσσες είχαν
δημιουργήσει και οι Λαγκαδιανοί μαστόροι, όπως επίσης και οι μαστόροι της Δυτ.
Μακεδονίας, για τη μεταξύ τους επικοινωνία. Στην Ελλάδα, πρώτοι οι
κουτσαβάκηδες, είτε για λόγους προβολής είτε από ανάγκες άμυνας, δημιούργησαν
μία δική τους γλώσσα επικοινωνίας, που περιείχε και λέξεις από την Ιταλική
γλώσσα.
Ο ερχομός στην Ελλάδα των
προσφύγων από τα παράλια της Μ. Ασίας, το 1922,και η διάδοση των τραγουδιών
τους, που περιείχαν πολλές Τούρκικες λέξεις, εμπλούτισε τη γλώσσα της
«πιάτσας»με λέξεις και εκφράσεις που πολιτογραφήθηκαν Ελληνικές.
Πολλοί είναι οι
χαρακτηρισμοί γ’ αυτή την κοινωνική μειονότητα: κουτσαβάκια, μάγκες, νταήδες, μόρτες, αλάνια, τσίφτηδες, βλάμηδες, τσακάλια, ρεμπέτες, κλπ.
α.Κουτσαβάκηδες
– Κουτσαβάκια
Η προέλευση της λέξης
«κουτσαβάκης» δεν είναι ξεκάθαρη. Κατά μίαν άποψη, προέρχεται από τον
καβγατζή δεκανέα του ιππικού Δημ.Κουτσαβάκη,
που έδρασε την εποχή του Όθωνα. Κατ’ άλλη προέρχεται από το «κουτσά – βαίνω», από το ιδιόρρυθμο
βάδισμά τους.
No comments:
Post a Comment