Ζητώ ταπεινά συγγνώμη από το εαυτό μου πρωτίστως για τα κακά σχόλια
που έκανα σε βάρος του Bryan Ferry και τους ανθρώπους που παλεύοντας την
κατάσταση μέχρι τέλους διατηρούν το ερωτικό στοιχείο όπως μπορούν. Η
αλήθεια είναι ότι λίγοι τα καταφέρνουν με κομψότητα έτσι ώστε να
τυχαίνουν της αποδοχής των πάντων, αλλά για να το σκεφτούμε λίγο: Μπρος
στην αιωνιότητα τί είναι και λίγο ρεζίλι; Στο κάτω κάτω τί λόγος μας
πέφτει εμάς; Ο Μπερλουσκόνι δεν οφείλει να μας απασχολεί με τις
κλαουνιές του αρκεί να μην ανακατεύεται με τα κοινά της χώρας του και
της Ευρώπης.Σπίτι του ας παίζει στρατιωτάκια, κούκλες ή ότι άλλο τραβάει
η ψυχή του. Μας αφορά μόνο από τη στιγμή που ανοίγει την πόρτα και κάτι
έχει μοιραστεί μαζί μας.
Παρομοίως δεν δέχομαι κάτι άλλα αστεία για γέρους και τις φυσικές
τους λειτουργίες. Είναι άπειρα τα ανέκδοτα και οι ιστορίες για γέρους
που προσπαθούν μάταια. Και είναι αυτό το μάταια που
τους εκθέτει και δίνει θάρρος στον κάθε ανάλγητο να εκφράσει γνώμη πικρή
και κακιασμένη. Γιατί αν ήταν άνθρωπος συμφιλιωμένος με την ανθρώπινη
φύση του δηλαδή τις αδυναμίες του θα είχε καταγράψει και την άλλη λέξη,
αυτή που προηγείται του μάταια, το προσπαθεί.
Ο Μπερλουσκόνιμε τα λεφτά του κουτούπωνε (αν κουτούπωνε και δεν καυχιόταν μόνο!) μερικά πορνίδια.
ReplyDeleteΟι προηγούμενοι (Κράξι, Αντρεότι κλπ) κουτούπωναν όλους τους Ιταλούς με τα λεφτά τους! (Των Ιταλών!).