''Από το ’60 που μετακομίσαμε στην μονοκατοικία που μένει ακόμα η μαμά
μου η οικογενειακή μας ιστορία καθιζάνει σε δύο ισόγειους χώρους. Το
πλυσταριό και την αποθήκη. Το υπόγειο εν συντομία στην τοπική
μας διάλεκτο που ήθελε να τονίσει ότι εκεί πάνε τα πράγματα που δεν
χρησιμοποιούμε συχνά, αλλά ευελπιστούμε να ξαναγυρίσουν εν δόξη και
τιμή.
Η αποθήκη φιλοξενούσε τα πολύτιμα πράγματα ενώ το πλυσταριό ήταν η
τελευταία έξοδος. Στο πλυσταριό εγκαταστάθηκε και ο λέβητας του
καλοριφέρ δίνοντας ένα τελευταίο πλήγμα με τη γλίτσα του πετρελαίου και
τη βρώμα του. Λίγα πράγματα κρίθηκε ότι θα άντεχαν την παραμονή στο χώρο
αυτό μεταξύ των άλλων κάποια σχάρα αυτοκινήτου και τα παλιά μου παιδικά
βιβλία όπως τα Άπαντα Ιουλίου Βερν..''
No comments:
Post a Comment