Στη “Μαύρη μπίρα”, ο Β. Δανέλλης διαλέγει έναν δύσκολο μύθο, σε ένα ειδικό περιβάλλον. Έναν δύσκολο μύθο, αφού εντάσσει σε αυτόν μία εγγενώς αντιφατική φιγούρα, τον Αντρέα, αποσυνάγωγο τέως φοιτητή αγγλικού πανεπιστημίου και γόνο πατέρα ψυχολόγου και μητέρας γυναικολόγου, νυν διασκεδαστή του δρόμου και μοιρασμένον ανάμεσα στην πολύπαθη κιθάρα του, τη μπίρα και το χόρτο. Τον Αντρέα, θλιβερό ένοικο του ισότιμα θλιβερού κέντρου της Αθήνας, όπου “Υπάρχει όμως και μια μαύρη τρύπα κάπου εκεί ανάμεσα στα πολλά διασκεδαστήρια. Ένα σημείο όπου η πόλη πετάει τη χαρούμενη μάσκα της και δείχνει τα κοφτερά δόντια που κρύβει από κάτω. Δόντια από ατσάλι, που αν είσαι αρκετά γρήγορος μπορεί να προλάβεις να τα δεις να γυαλίζουν στιγμιαία”(σελ. 50, βλ. και απόσπασμα στο τέλος των Σημειώσεων).
Ενδιαφέρων τύπος, ο Αντρέας. Θα περιφέρεται στο Αθηναϊκό γκέτο των περιθωριακών και των μεταναστών, δοκιμάζοντας στους περαστικούς -αυτόχθονες και τουρίστες- τις χορδές και τα τάστα της κιθάρας του, έναντι μιας μπίρας, κάποιου χόρτου και των “βρώμικων”. Δύσκολο το πάντρεμα. Ο Αντρέας θα μιλάει τα..
Οι σημειώσεις του Α.Γκόλτσου..
No comments:
Post a Comment