''Η προβέτζα εμφανίζεται ξαφνικά, με τον δυτικό άνεμο, και πυκνό σύννεφο ομίχλης καλύπτει τόπους -τόπους το νησί. Αραιώνει εξίσου απότομα, σαν να τη φύσηξε ένα αόρατο στόμα, αφήνοντας πίσω της μια πολύτιμη, αλμυρή υγρασία.
Τα Κύθηρα, στο σταυροδρόμι τριών πελάγων, είναι ο ορισμός του δωρικού ελληνικού νησιώτικου τοπίου. Έχουν να παίρνουν μόνο από τον δυνατό ήλιο, τον αέρα, τις δροσιές και την αλμύρα της θάλασσας. Η απόκοσμη γοητεία τους, αυτή η αίσθηση ότι ο χρόνος έχει σταματήσει δεν μπορεί να περιγραφεί. Δύσκολο να την αποδώσεις στο οροπέδιο με τη χαμηλή βλάστηση που κυριαρχεί στο νησί, διακοπτόμενο από απότομα φαράγγια και λίγες κρυμμένες κοιλάδες με νερά και βλάστηση. Σίγουρα ένα μερίδιο ανήκει στους μικρούς παραδοσιακούς οικισμούς που διατηρούν το χρώμα και την αρχιτεκτονική τους, με την πατίνα των εγκαταλελειμμένων παλιών σπιτιών οικογενειών που μετανάστευσαν εδώ και πολλές δεκαετίες.
Στον χαρακτηριστικό αυτό χώρο της πιο νότιας Μεσογείου, τίποτα δεν γίνεται εύκολα και ό,τι ευδοκιμεί με προσπάθεια συμπυκνώνει τη γεύση που χαρίζει ένα μοναδικό μικροκλίμα. Κι αν τα νερά και το εύφορο έδαφος είναι φιλικά στις καλλιέργειες, αυτό το "terroir" ευνοεί, αντίθετα, λίγα προϊόντα και μικρή παραγωγή, αλλά με γεύσεις μοναδικές, γεύσεις αναφοράς..''
No comments:
Post a Comment