Ο ΔΑΝΕΙΣΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ (DIE GESTUNDETE ZEIT)
(Της Ingeborg Bachmann)
Έρχονται σκληρότερες μέρες.
Η ανάκληση του δανεισμένου χρόνου
είναι πλέον ορατή στον ορίζοντα.
Σε λίγο πρέπει να δέσεις τα παπούτσια
και ν’ απωθήσεις τους σκύλους στο έλος.
Γιατί τα σπλάχνα των ψαριών
τα έχει παγώσει ο άνεμος.
Σιγοκαίει το φως απ΄ τα λούπινα.
Το βλέμμα σου γυρεύει ένα ίχνος στην πάχνη:
Η ανάκληση του δανεισμένου χρόνου
είναι πλέον ορατή στον ορίζοντα.
Δίπλα σου η αγαπημένη βουλιάζει στην άμμο,
που μπερδεύεται στα ανεμοδαρμένα μαλλιά της,
της κόβει τις λέξεις,
της επιβάλει σιωπή,
και πιστεύει πως είναι θνητή
καθώς αποδέχεται μετά από κάθε φιλί
τον αποχαιρετισμό της.
Μην κοιτάς πίσω.
Δέσε τα παπούτσια σου.
Διώξε τους σκύλους.
Ρίξε τα ψάρια στη θάλασσα.
Τα λούπινα σβήσε!
Έρχονται σκληρότερες μέρες.
Το ανεβαζω σε λίγο..
ReplyDeleteριτς