''Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ''...ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΓΚΥΝΤΕΡ ΓΚΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΑΜΕΣΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ ''EUROPAS SCHANDE''

Europas Schande

Ein Gedicht von Günter Grass

Dem Chaos nah, weil dem Markt nicht gerecht,
bist fern Du dem Land, das die Wiege Dir lieh.

Was mit der Seele gesucht, gefunden Dir galt,
wird abgetan nun, unter Schrottwert taxiert.

Als Schuldner nackt an den Pranger gestellt, leidet ein Land,
dem Dank zu schulden Dir Redensart war.

Zur Armut verurteiltes Land, dessen Reichtum
gepflegt Museen schmückt: von Dir gehütete Beute.

Die mit der Waffen Gewalt das inselgesegnete Land
heimgesucht, trugen zur Uniform Hölderlin im Tornister.

Kaum noch geduldetes Land, dessen Obristen von Dir
einst als Bündnispartner geduldet wurden.

Rechtloses Land, dem der Rechthaber Macht
den Gürtel enger und enger schnallt.

Dir trotzend trägt Antigone Schwarz und landesweit
kleidet Trauer das Volk, dessen Gast Du gewesen.

Außer Landes jedoch hat dem Krösus verwandtes Gefolge
alles, was gülden glänzt gehortet in Deinen Tresoren.

Sauf endlich, sauf! schreien der Kommissare Claqueure,
doch zornig gibt Sokrates Dir den Becher randvoll zurück.

Verfluchen im Chor, was eigen Dir ist, werden die Götter,
deren Olymp zu enteignen Dein Wille verlangt.

Geistlos verkümmern wirst Du ohne das Land,
dessen Geist Dich, Europa, erdachte.


 "Η Ντροπή της Ευρώπης
Ένα ποίημα του Γκύντερ Γκρας
Κοντά στο Χάος, γιατί το θέλει η αγορά
Απομακρύνθηκες από τη χώρα που σου χάρισε το λίκνο
Αυτό που ζήτησε η ψυχή σου και το βρήκες
Τώρα το καταστρέφεις, το υποτιμάς σε παλιοσίδερα

Ως οφειλέτης διαπομπεύεται, μια χώρα υποφέρει
να χρωστά , μα αυτό για σένα είναι σαπουνόφουσκα
Καταδικασμένη στη φτώχεια η χώρα, που ο πλούτος της
Στολίζει όμορφα τα Μουσεία: για σένα μία λεία ασφαλής
Αυτοί που επισκέφτηκαν την ευλογημένη νησιωτική χώρα
Με την βία των όπλων, φορούσανε για στολή τους τον Χαίλντερλιν
μες στο σακίδιο
Χώρα που δεν έχει καρτερία πια, που τους συνταγματάρχες της
Κάποτε ανέχτηκες ως συμμάχους
Χώρα που της στερήσανε τα δικαιώματα, και η εξουσία
Των φιλόνικων της σφίγγει ολοένα το ζωνάρι

Γι’ αυτό φοράει μαύρα η Αντιγόνη και είναι ντυμένος πένθιμα
Πέρα ως πέρα ο λαός, αυτός που σε υποδέχτηκε και σε φιλοξένησε

Όμως έξω από τη χώρα αυτοί που συγγενεύουν με τον Κροίσο,
Έχουν όλα όσα λάμπουν σαν χρυσός μες στα θησαυροφυλάκιά της

Μεθύστε επιτέλους, μεθύστε! Κραυγάζουν των κομισάριων οι χειροκροτητές
Μα οργισμένος ο Σωκράτης σου επιστρέφει μέχρι τα χείλη γεμάτο το ποτήρι

Θα καταραστούν εν χορώ όλα όσα σου ανήκουν οι Θεοί
Γιατί τον Όλυμπο να τους αρπάξεις θέλεις

Χωρίς ψυχή θα μαραζώσεις Εσύ χωρίς τη χώρα
Που το Πνεύμα της γέννησε την Ευρώπη"