''Πριν στεγνώσει το μελάνι σχετικά με τη δεύτερη διάσωση της Ελλάδας, ο διαχειριστής του μεγαλύτερου Ταμείου επενδύσεων σε κρατικά ομόλογα προβλέπει ότι η Πορτογαλία, δυστυχώς, ακολουθεί τον ελληνικό δρόμο. Και διαβλέπουν πολλοί και διάφοροι ότι θα υπάρξει κι άλλο πακέτο διάσωσης για την Ελλάδα. Αλλά και η Ιρλανδία δεν τα πάει τόσο καλά, όσο νόμιζαν.
Ο εν λόγω κύριος λέει ότι η Πορτογαλία δεν θα μπορέσει να βγει στις αγορές , παρά το γεγονός ότι η κατάσταση στην χώρα είναι καλύτερη από την Ελλάδα μια και τα μέτρα αποδίδουν, και επειδή εκεί υπάρχει πολιτική συναίνεση. Σε αντίθεση με την χώρα μας.'' ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ
Αυτά παθαίνει κάποιος που διακατέχεται και κατακυριεύεται από την ύβρι της ακρισίας, αγαπητέ κύριε Αντώνιε.
ReplyDeleteΜιας ακρισίας, η οποία είναι προϊόν της ανοηταίνουσας μεγαλομανίας του, που τον οδηγεί στην αδυναμία κατανόησης των δικών του ιδιαιτεροτήτων και η οποία αδυναμία επεκτείνεται και τον κατευθύνει στην σύστοιχη και επακόλουθη κατάσταση dejavu, της οποίας το βασικότερο και το κυριότερο χαρακτηριστικό είναι ότι δεν του επιτρέπει να διακρίνει το τι γίνεται γύρω του.
Υπό την επιρροή αυτού του ομαδικού/κοινωνικού ψυχολογικού συνδρόμου, που συνδυάζει την ακρισία, την ανοηταίνουσα μεγαλομανία και την αδιακρισία, η επαρχιωτικής νοοτροπίας βλαχομπαρόκ ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ και ιδιαίτερα, το "ευρωπαϊστικό"/κοσμοπολιτικό τμήμα της απεφάσισε την ένταξη της χώρας μας στην, θεσμικά, χαοτική ευρωζώνη, με αποτέλεσμα να την οδηγήσει στην μεγαλύτερη σύγχρονη στρατηγική της ήττα και στην παρούσα και ταχέως εξελισσόμενη καταστροφή, "ης η βασιλεία ουκ έσται τέλος", δια της εντάξεως της ελληνικής οικονομίας, σε μια ζώνη σκληρού νομίσματος, οι κανόνες λειτουργίας της οποίας την οδήγησαν στην ταχεία απώλεια της ανταγωνιστικότητάς της, στην πλήρη απώλεια της προστασίας της από τον διεθνή ανταγωνισμό, η οποία επήλθε από την ανυπαρξία οποιουδήποτε μηχανισμού ταχείας ανάκτησης αυτής της ανταγωνιστικότητας, αφού η υιοθέτηση του ευρώ, ως νομίσματος της χώρας, της αφαίρεσε τον έλεγχο επί της εκδόσεως και της κυκλοφορίας του, με αποτέλεσμα την αδυναμία της υποτιμήσεώς του.
Το χειρότερο όλων είναι ότι η υιοθέτηση του πάνσκληρου ευρώ, ως νομίσματος της χώρας, κατέστησε την Ελλάδα μια χρεωκοπημένη χώρα. Και αυτό, ευθύς εξ αρχής, από της εντάξεώς της στην ευρωζώνη, αφού τότε (το 2002) κατέστη αφανώς χρεωκοπημένη, για να καταστεί και εμφανώς χρεωκοπημένη τον Απρίλιο του 2010 και έκτοτε εσαεί χρεωκοπημένη - για όσον χρόνο μένει στην ευρωζώνη και όσο αυτή η ευρωζώνη δεν αλλάζει, επί το ομοσπονδιακόν.
(Και το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει παρέα σε αυτόν τον, κολοσσιαίων διαστάσεων, όλεθρο που υφίσταται - και δεν είναι μόνον η Ιρλανδία, ή η Πορτογαλία, που έχουν το ανάλογο πρόβλημα με την χώρα μας. Οι χώρες με το ίδιο, ή παρεμφερές πρόβλημα, εντός ευρωζώνης, ανέρχονται τουλάχιστον σε 12 - δεν αποτελεί παρηγοριά. Το αντίθετο, μάλιστα. Αποτελεί πλήρη απόδειξη ότι τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, από όσο μπορεί να φαντασθεί η έντρομη και, εντελώς, αποπροσανατολισμένη, ως διακατεχόμενη και τελούσα πλήρως υπό το καθεστώς του φαινομένου vertigo, ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ).
Αυτός είναι ο "μύθος" (ο οποίος δεν είναι καθόλου μύθος, με την τρέχουσα έννοια της λέξεως - είναι η απλή και μάλιστα, η απλούστατη αλήθεια), που διηγείται ο Mohammed El Erian.
Το ουσιαστικό περιεχόμενο αυτού του "μύθου" - με διαφορετικά λόγια - σας το έχω γράψει, προ καιρού, με αφορμή εκείνο το αφελές, έως ανόητο, "κείμενο των 6" (Μάνου Ματσαγγάνη, Δαμιανού Παπαδημητρόπουλου, Ορέστη Καλογήρου κλπ), περί της "χρεωκοπίας και της αυτογνωσίας" - μιας αυτογνωσίας, που αποτελεί ένα σπάνιο είδος (όχι μόνο στην εποχή μας) και από την οποία αυτογνωσία, οι συγγραφείς του κειμένου εκείνου εξακολουθούν να απέχουν και να την αποφεύγουν.
Τα όσα γράφετε δείχνουν ότι δεν έχετε καταλάβει - ή στρουθοκαμηλίζετε και καμώνεσθε πως δεν έχετε καταλάβει - τον "μύθο", που διηγείται ο κ. Μοχάμεντ. Δικαίωμά σας. Όμως, επειδή θεωρώ ότι είσθε έξυπνος άνθρωπος, έχω την γνώμη ότι θα αντιληφθείτε, έστω και αργά, το περιεχόμενο του "μύθου" αυτού.
(Άλλωστε - και αυτό συμβαίνει, πλειστάκις - καταλαβαίνουμε καλύτερα, αυτό, που, συνήθως, αργούμε να καταλάβουμε)...
Μεγάλη κουβέντα άνοιξες αγαπητέ. Νομίζω ότι καταλαβαίνω πολύ καλά τι λέει ο Εριάν. Και μακάρο να το καταλαβαίναμε πριν μπούμε στο ΕΥΡΩ. Τώρα που μπήκαμε και που όλες οι πολιτικές δυνάμεις με διαφεροτικό τροπο η κάθε μία λένε ότι δεν πρέπει να βγούμε από το ΕΥΡΩ, διαισθάνομαι ότι μάλλον δεν έχει δίκιο ο Εριάν γιατί κοιτάει το θέμα από καθαρή οικονομική σκοπιά..Μεγάλη κουβέντα και ας ελπίσουμε να τα πούμε από κοντά
ReplyDeleteΤο πρόβλημα, αγαπητέ κύριε Αντώνιε, είναι φυσικά και οικονομικό. Και ορθά το περιγράφει ο κ. Μωχάμεντ. Αλλά δεν είναι μόνον οικονομικό. Ή, μάλλον καλύτερα, το οικονομικό πρόβλημα, που προέκυψε στην ευρωζώνη, ως απότοκο της διεθνούς οικονομικής ύφεσης του 2008 - 2009, ανέδειξε την ακραία θεσμική ανεπάρκεια αυτής της εντελώς ατελούς οικονομικής και νομισματικής ένωσης, εμφανίζοντας την κολοσσιαία γεωστρατηγική διάστασή του, η οποία συνίσταται στο απλούστατο γεγονός ότι η Ευρώπη, ως ενιαία γεωγραφική περιοχή, ως έθνος και ως κρατικός (ομοσπονδιακός, ή έστω συνομοσπονδιακός) θεσμός και μηχανισμός, δηλαδή ως υπαρκτή και δρώσα οντότητα, στα πλαίσια της παγκόσμιας κοινότητας, δεν υφίσταται.
ReplyDeleteΑυτό σημαίνει ότι η ευρωζώνη δεν μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις, τις οποίες και να υλοποιεί και αυτή η αδυναμία λήψης των αποφάσεων είναι θεσμοθετημένη και κατοχυρωμένη από τις Συνθήκες που δημιούργησαν την ευρωζώνη, ως νομισματική ζώνη και όχι ως ομοσπονδιακή κρατική ενότητα. Φυσικά, αυτό δεν έγινε από κάποια αλληλουχία λαθών, που μπορούσε να αποφευχθεί, ούτε προέκυψε από μια σειρά παραλείψεων ή αβλεψιών. Αυτή η εξέλιξη ήταν προϊόν της συνειδητής επιλογής των ευρωπαϊκών ελίτ, που δημιούργησαν την ευρωζώνη, οι οποίες την έπλασαν, ως νομισματική (και λιγότερο) ως οικονομική ένωση), ακριβώς επειδή δεν ήθελαν στην θέση του τωρινού σαθρού κατασκευάσματός τους να δημιουργήσουν ένα ομοσπονδιακό κρατικό μόρφωμα.
Υπ' αυτή την έννοια και κάτω από αυτή την οπτική γωνία, αυτό που πρέπει να ειπωθεί - και η ασημαντότητά μου εκείνη την εποχή το έλεγε, ασχέτως εάν η τότε τρέχουσα προπαγάνδα του βλακώδους και ανερμάτιστου "ευρωπαϊστικού" (βάζω σε εισαγωγικά την λέξη, επειδή στην πραγματικότητα το κομμάτι αυτό της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, είναι ψευδοευρωπαϊστικό και κατ' ουσίαν κοσμοπολιτικό, ενώ ο "ευρωπαϊσμός" του αποτελείται από ένα κούφιο ιδεολόγημα, το οποίο δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα, αφού η ευρωζώνη, δεν είναι τίποτε πρισσότερο από την τραγική αποτυχία της παλαιάς καλής, ορθής και χρήσιμης ιδέας της ευρωπαϊκής ενότητας και το τμήμα αυτό της εντόπιας ελίτ διακατέχεται από έναν αφελώς μειωμένο πατριωτισμό, αποτέλεσμα αυτού του συνόλου των ιδεοληψιών, που το διεμόρφωσαν και που τώρα, κατάπληκτο και έντρομο βλέπει ότι καταρρέουν, ως χάρτινος πύργος) τμήματος της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ είχε εξαπατήσει και το μέγιστο μέρος του εγγράμματου τμήματος του ελληνικού πληθυσμού, με αποτέλεσμα όσα έλεγα να ακούγονται ως παραδοξολογίες και να με βλέπουν, ως ... Κινέζο - ότι η ευρωζώνη φτιάχτηκε, όπως φτιάχτηκε, ακριβώς για να μην γίνει ομοσπονδία και αποτελεί μια καταστροφική οπισθοδρόμηση, σε σχέση με την (προϋπάρχουσα αυτής) Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (την τωρινή Ευρωπαϊκή Ένωση), την οποία υπάρχει κίνδυνος να παρασύρει μαζί της στον όλεθρο, εάν ο μακρύς και βασανιστικός επιθανάτιος ρόγχος της ευρωζώνης ακολουθηθεί από έναν θάνατο της ζώνης αυτής, ο οποίος θα αφήνει πίσω του ένα θεσμικό κενό. Και το θεσμικό κενό που θα αφήσει πίσω του ο θάνατος της ευρωζώνης θα υπάρξει, εάν η διάλυση της ευρωζώνης γίνει ασύντακτα και χωρίς την αντικατάστασή της από ένα ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κρατικό σχήμα, με κεντρική κυβέρνηση, που να δίνει λογαρισμό στον λαό της ομοσπονδίας, να διαχειρίζεται έναν άξιον λόγου ομοσπονδιακό προϋπολογισμό και να έχει θέσει υπό τον έλεγχό της την αδέσποτη - τώρα - Ε.Κ.Τ.
Ένα τέτοιο θεσμικό κενό, ως προϊόν της διάλυσης της ευρωζώνης, θα διαλύσει και την Ε.Ε. (την παλαιά Ε.Ο.Κ.). Και γι' αυτό η ευρωζώνη υπήρξε και είναι μια άκρως επικίνδυνη θεσμική εξέλιξη. Για την ασημαντότητά μου, η ευρωζώνη, αυτός ο επικίνδυνα τοξικός θεσμός - είναι κλινικά νεκρή και ο θάνατός της είναι ένα γεγονός το οποίο είναι αναπόφευκτο, όσο και αν οι ευρωπαϊκές ελίτ - κυρίως των πλεονασματικών χωρών της ευρωζώνης - προσπαθούν να την κάνουν να παρατείνουν τον βίο της. Προφανώς, θα της δώσουν μια παράταση ζωής. Και αυτό κάνουν από τις αρχές του 2010. Αλλά ο θάνατός της είναι προδιαγεγραμμένος, όσο και αν αυτό τους πανικοβάλλει και όσο και δεν το επιθυμούν.