Με την ευκαιρία της νέας ταινίας TINKER- TAYLOR- SOLDIER- SPY με σκηνοθέτη τον Τόμας Άλφρεντσον που υπέγραψε το εξαιρετικό ‘Άσε το κακό να μπεί” και πρωταγωνιστή (Σμάϊλυ) τον Γκάρυ Όλντμαν:Κατασκοπεύω των Τζών Λε Καρρέ από πολύ παλιά. Από τότε που είδα το “Ο κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο”. Τον καιρό του Τζέϊμς Μποντ και μιας υπερβολικής παραγωγής ταινιών κατασκοπείας και ανάλογης παραλογοτεχνίας, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου, ο Τζών Λε Καρρέ, χωρίς να κρατάει υποκριτικά ίσες αποστάσεις, τόλμησε να δείξει τον απόλυτο κυνισμό, τη σκληρότητα, τη γραφειοκρατία και εν τέλει τον παραλογισμό και των δύο πλευρών, με τους κατάσκοπους, τους “τυφλοπόντικες”, τους διπλούς και τριπλούς πράκτορες. Απέναντι σε αυτά αντιπαράθεσε τον ανθρωπισμό των διαπροσωπικών σχέσεων, τις αδυναμίες και το μεγαλείο τους, τον έρωτα, την προδοσία. Ιδίως η προδοσία, η αποστασία, διατρέχει το έργο του σαν μίτος της Αριάδνης. Και ενώ στον “κατάσκοπο που γύρισε από το κρύο” τα πρόσωπα
No comments:
Post a Comment