ΧΡΗΣΤΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ''ΚΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ, ΘΑ ΔΕΙΣ'' (ΠΟΛΙΣ)

''Η κουβέντα «Κάτι θα γίνει, θα δεις» δεν κρύβει τόσο λέξεις παρηγοριάς, όσο αποδοχή του μοιραίου. Στα βάθη της περικλείει την ελπίδα «Δεν είναι δυνατόν, κάτι θα έρθει, κάποιος θα μας λυπηθεί». Εξυπονοώντας όμως «Ξέρω πως η κατάσταση είναι απελπιστική. Μόνο ένα θαύμα μπορεί να μας σώσει». Η προσδοκία σωτηρίας, λοιπόν, η πιθανότητα αλλαγής και ανατροπής είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Είναι τόση όση κι η δυνατότητα να συμβεί κάτι υπερφυσικό, ανάμεσα σε ανθρώπους μάλιστα που δεν τρέφουν καμιά πίστη. Γιατί έτσι είναι οι χαρακτήρες που εμφανίζονται στη διηγηματογραφική συλλογή του Χρήστου Οικονόμου «Κάτι θα γίνει, θα δεις» (Πόλις, σελ. 258). Είναι άνθρωποι απελπισμένοι, έρμαια μιας ανάποδης τύχης, άνθρωποι παγιδευμένοι στα βρόχια κάποιας αναπόδραστα κακιάς μοίρας. Οι γειτονιές όπου εκτυλίσσονται οι δεκαέξι ιστορίες του σαραντάχρονου διηγηματογράφου είναι οι δυτικές συνοικίες της Αττικής: Κοκκινιά, Κερατσίνι, Αμφιάλη, Καμίνια, Νίκαια, Δραπετσώνα. Οι ήρωες είναι βιοπαλαιστές, συνταξιούχοι και νέοι στο ξεκίνημα της ζωής τους. Oλοι τους είναι έντιμοι, κανένας τους όμως δεν είναι επιτήδειος. Γι’ αυτό ίσως και τίποτα δεν τους πάει καλά. Eχοντας αποτύχει, βρίσκονται στα όρια της απόλυτης φτώχειας. Μερικοί χάνουν το σπίτι τους κι άλλοι δεν έχουν να φάνε..''

 Ελισάβετ Κοτζιά..