Ο ΦΡΑΓ.ΚΟΣ μας ενημερώνει γιά ιστορικές λεπτομέρειες κατασκευής των σιδηροδρόμων και γενικεύει..Ως μηχανικός, καθηγητής και διανοούμενος, πολλά έχουν δει τα μάτια του.
''Η απόσταση ανάµεσα στις δύο ράγιες των σιδηροδροµικών γραµµών στις ΗΠΑ είναι 4 πόδια και 8 , 5 ίντσες (143 , 5 cm). Μάλλον παράξενος αριθµός. Γιατί άραγε έχει επιλεγεί το συγκεκριµένο διάκενο; ..''
read more..
Όπως είναι γνωστό ο Οιδίπους δολοφόνησε τον πατέρα του Λάιο (Βασιλέα των Θηβών), εν βρασμώ ψυχής ευρισκόμενος, επειδή φιλονίκησε με τον οδηγό της βασιλικής άμαξας (του Λαΐου) για την προτεραιότητα μεταξύ των δύο αμαξών σε κάποια διασταύρωση.
ReplyDeleteΑνέκαθεν είχα την απορία γιατί ο ένας από τους δύο οδηγούς δεν έστριβε λίγο στο πλάι -αφού από αγρό περνούσαν (έτσι ενόμιζα)- ώστε να απεφεύγετο το φονικό.
Η απορία μου λύθηκε όταν προ ετών διάβασα ότι στην Αρχαία Ελλάδα μερικοί αμαξιτοί δρόμοι είχαν χαραγμένα χαντάκια (υποδοχές ) σε σταθερές μεταξύ τους αποστάσεις από τα οποία περνούσαν οι τροχοί των αμαξών.
Έτσι μπορούμε να θεωρήσουμε την δολοφονία του Λαΐου ως απότοκο τροχαίου εν ευρεία εννοία ατυχήματος!
Και αναλογίζομαι τι τεράστιες επιπτώσεις είχε αυτό το «τροχαίο» ατύχημα στο θέατρο, στην ποίηση, στην φιλοσοφία ακόμη και στην ψυχανάλυση!!
Έκτοτε όταν οδηγώντας (αυτοκίνητο και όχι άμαξα!!) αντιμετωπίζω συνθήκες αντίστοιχες σε υπέρβαση προτεραιότητος, σε κλέψιμο θέσεως παρκαρίσματος κλπ με αυτές που αντιμετώπισε ό Οιδίπους θυμάμαι το περιστατικό, χαμογελώ και ηρεμώ!!
Μιά θαυμάσια μέθοδος για την αντιμετώπιση της νευρικής διαταραχής που με βρίσκει κάθε φορά που οδηγώ στην Αθήνα. Θα την δοκιμάσω, με τη διαφορά ότι λέω να φέρνω στη μνήμη την Αντιγόνη, παρά τον απαίσιο Οιδίποδα που δολοφόνησε τον γιό του, 'οπως οι εκάστοτε Υπουργοί της Οικονομίας μας, δολοφονούν την οικονομία μας. Ιδίως όταν θυμάμαι το χαμογελο του Αλογοσκουφη και του Γιάννου.
ReplyDeleteΑκούστε, ακούστε, κύριοι, και μην βιάζεστε:
ReplyDeleteΗ συνάντηση/σύγκρουση των αμαξών ήταν σκηνοθετημένη.
Ο "Οιδίπους Τύραννος", πρώτο ιστορικά καταγραμμένο έργο της Αστυνομικής Λογοτεχνίας (και αυτό δεν συνιστά αστείο), ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για τον Σοφοκλή να αναδειχθεί σε πιονιέρο του ΚΟΚ.
Όμως, ο Σοφοκλής δεν μάσησε.
Αντί να καταφύγει στην εύκολη λύση της ανισόπεδης, επέμεινε στη σύγκρουση, προσφέροντας ένα ανεπανάληπτα διαχρονικό δράμα.
Επί πλέον, φέρθηκε ιδιαίτερα φιλάνθρωπα στους ψυχιάτρους.
Αντιλαμβάνεστε σε ποια τάρταρα απόγνωσης θα τους έστελνε, εισάγοντας το concept του "ανισόπεδου";