Ας εστιάσουμε στο πρόβλημα, από την αρχή. Ποια είναι η ένσταση
του αναγνώστη, από τις πρώτες σελίδες, ήδη, της “Εσχάτης των
ποινών”; Είναι, πάντα κατά τη γνώμη μου, η σχετική με το προφίλ -
ψυχολογικό, αισθητικό, λογοτεχνικό- του Φέλιξ Τσακαλτάνα
Σαλντίβαρ, κεντρικού ήρωα (;) στο βιβλίο του Περουβιανού Santiago
Roncagliolo.
Ένα προφίλ που εύκολα “διαγιγνώσκεται”: Δέσμιος των κανόνων
“καλής συμπεριφοράς”, απόλυτος μαμάκιας, αυτόπτης και αυτήκοος
του κοινωνικά και πολιτικά προφανούς που εκτυλίσσεται μπροστά του,
και, παρόλα αυτά, ανίκανος να αντιληφθεί το εξόφθαλμο, εραστής (ή,
περίπου) κολλημένος σε μεθόδους της πρώιμης Αναγέννησης, o
Τσακαλτάνα θα λειτουργεί, ιδανικό εξάρτημα του Τμήματος
Αρχειοθέτησης, στο Υπόγειο του Δικαστικού Μεγάρου της Λίμα, που ο
Roncagliolo τού έχει εκχωρήσει, ως το ταιριαστό σκηνικό-θήκη, για
έναν χαρακτήρα σε θήκη.
No comments:
Post a Comment