Οι Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου (1959) και το Σύνταγμα του 1960 ήταν η καλύτερη στιγμή για την επίλυση του Κυπριακού, καθώς η Βρετανία ήταν έτοιμη να «ξεφορτωθεί» την Κύπρο και η ελληνοκυπριακή πλευρά διασφάλιζε την κυριαρχία της. Όμως η ηγεσία των Ελλήνων της Κύπρου υπό τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο, παραγνωρίζοντας προκλητικά τους ολοφάνερους κινδύνους που υπήρχαν, πρόβαλε από την πρώτη στιγμή αντιρρήσεις που συνοψίστηκαν στα περίφημα δεκατρία σημεία, τα οποία δεν αποτελούσαν καλόπιστη προσπάθεια αλλά επιχείρηση ριζικής μεταβολής του Συντάγματος και καταστροφής της ισορροπίας ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Οι ενέργειες της υπερφίαλης ελληνοκυπριακής ηγεσίας εκείνης της περιόδου αποτελούν, σύμφωνα με τον Πολύβιο Γ. Πολυβίου, το «μεγαλύτερο ίσως λάθος της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας», ενώ η ευθύνη του Μακάριου και των συμβούλων του είναι ασήκωτη. Ο Μακάριος ποτέ μέχρι το 1974 δεν πίστεψε ότι θα μπορούσαν οι Τούρκοι να εισβάλουν στο νησί, ούτε περίμενε ότι το ελληνικό στρατιωτικό καθεστώς της δικτατορίας θα τολμούσε να τον ανατρέψει. Το αποτέλεσμα ήταν η περιχαράκωση των Τουρκοκυπρίων σε θύλακες ελεγχόμενους από την Τουρκία, οι βομβαρδισμοί στην περιοχή της Τηλλυρίας και η έναρξη ένοπλων αιματηρών συγκρούσεων, που προανήγγελλαν πολύ χειρότερες εξελίξεις.
No comments:
Post a Comment