Ο δημόσιος διάλογος μεταξύ δύο πρώην πρωθυπουργών, του Κώστα Σημίτη και του Κώστα Καραμανλή, που διεξήχθη τις προηγούμενες ημέρες, καθιστά αναγκαία μια εισαγωγική παρατήρηση για τις προϋποθέσεις και τους σκοπούς της δημόσιας συζήτησης για θέματα εξωτερικής πολιτικής, ιδίως όταν σε αυτή συμμετέχουν πρόσωπα που διαχειρίστηκαν τα θέματα και διαθέτουν τεκμήριο γνώσης και ευθύνης.
Η επανεξέταση διαφόρων περιόδων ή ακόμη και στιγμών όταν αυτές υπήρξαν κομβικές, η αποσαφήνιση των πραγματολογικών δεδομένων και ο ειλικρινής και απροκατάληπτος αναστοχασμός μπορούν να συμβάλουν στην περαιτέρω επεξεργασία της εθνικής στρατηγικής, στην εξοικείωση της κοινής γνώμης με την πολυπλοκότητα και τη δυσχέρεια των θεμάτων χωρίς απλουστεύσεις, αποσιωπήσεις και εξωραϊσμούς και στη διαμόρφωση της αναγκαίας εθνικής συναίνεσης. Η υπεράσπιση επιλογών του παρελθόντος είναι όχι απλώς δικαίωμα αλλά και υποχρέωση όσων χειρίστηκαν την εθνική πολιτική στο όνομα του ελληνικού λαού. Αυτό όμως είναι δευτερεύον σε σχέση με την υποχρέωση όλων να συμμετέχουν στη συνεχή άσκηση αλήθειας ως προς τα γεγονότα, βαθύτερης κατανόησης των καταστάσεων και προβλεπτικότητας ως προς τις εξελίξεις και τους κινδύνους, που είναι το νόημα της εθνικής στρατηγικής.
Δεν είμαι οπαδός ούτε της «ουδετερότητας» ούτε του «συμψηφισμού». Διετέλεσα μέλος των κυβερνήσεων Κ. Σημίτη και έχω το μερίδιο της ..
No comments:
Post a Comment