Το “Νεκροτομείο πλήρες” (“Morgue pleine”-1973) δεν αγγίζει, κατά τη γνώμη μου, την ένταση της πολιτικής εμπλοκής του προγενέστερου “Νάδα” (“Nada”-1972), ή τη λογοτεχνική πληρότητα των μεταγενέστερων “Το μελαγχολικό κομμάτι της δυτικής ακτής” (“Le Petit Bleu de la côte ouest”-1976) ή του “Η πρηνής θέση του σκοπευτή” (“La Position du tireur couché”-1981). Όμως, αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα τού, κατά Manchette, συγγραφικού ύφους, της σαρκαστικής διάθεσης απέναντι σε ό,τι κατεστημένο, του νευρώδους της αφήγησης και των διαλόγων, της συνέπειας στη διαδοχή των σκηνών, της εντιμότητας στην ανατροπή της ιστορίας του και, όλα, σε ένα σώμα που δεν πλατειάζει και δεν καταφεύγει σε συμπτώσεις ή σε παράλληλους μύθους, για να στηθεί και να σταθεί.
No comments:
Post a Comment