Η σύγχρονη ιταλική λογοτεχνία δεν σταματά να μας εκπλήσσει θετικά. Οι Ιταλοί και κυρίως οι Ιταλίδες μυθιστοριογράφοι γράφουν για το παρόν της χώρας τους χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη τους το παρελθόν και τη μνήμη. Αυτό συμβαίνει και στο εξαιρετικό τρίτο βιβλίο της Φραντσέσκα Μελάντρι το οποίο σε πολλές χώρες οι κριτικοί χαρακτήρισαν ως λογοτεχνικό μανιφέστο κατά του ρατσισμού.
Διαβάζοντας αυτό το μυθιστόρημα σκεπτόμουν κάποιους νυν και πρώην φίλους μου που λύνουν το προσφυγικό εύκολα και απλά, θεωρώντας πως το στάτους του πρόσφυγα έχουν μόνο οι προερχόμενοι από εμπόλεμες ζώνες, όπως αυτή της Συρίας. Τους καλώ και τους παρακαλώ να διαβάσουν αυτό το βιβλίο. Ο νεαρός Αιθίοπας Σιμέτα Ιετμεγκέτα Ατιλαπροφέτι τυπικά δεν προέρχεται από μια τέτοια περιοχή και όμως η ζωή του, όπως και των συμπατριωτών του, είναι ένας διαρκής πόλεμος. Σ’ αυτό το εξαιρετικό βιβλίο η σημερινή ζωή των λαών της Αφρικής, την εποχή της παγκοσμιοποίησης και της μετανάστευσης, είναι στενά συνυφασμένη με το αποικιακό παρελθόν των Δυτικών ευρωπαϊκών κρατών και στη συγκεκριμένη περίπτωση με αυτό της Ιταλίας και της εισβολής της στην Αιθιοπία το 1936, επί Μουσολίνι.
No comments:
Post a Comment