Πέρα λοιπόν από ιδεολογικότητες και υπερατομικευμένες ερμηνείες, η παγκοσμιοποίηση πρέπει να ιδωθεί, αρέσει δεν αρέσει, ως έκφραση ενός συνόλου αλλαγών που έχουν ήδη διαμορφώσει μια νέα και διαρκώς μεταβαλλόμενη πραγματικότητα:
- Μια ριζική τεχνολογική αλλαγή που οδηγεί στην ανάδειξη ενός νέου τεχνο-οικονομικού υποδείγματος, στηριγμένου στη γνώση, την πληροφόρηση, τη μικροηλεκτρονική, τη γρήγορη τεχνολογική ανανέωση και γενικότερα την ανάδειξη του τεχνολογικού ανταγωνισμού ως κεντρικής πηγής πλούτου και ως στοιχείου οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας στην παγκόσμια πυραμίδα δύναμης.
- Μια εκτεταμένη απελευθέρωση στη μετακίνηση κεφαλαίου, οι όροι ελέγχου του οποίου σε εθνικό επίπεδο μεταμορφώθηκαν ριζικά μετά την τελευταία χρηματοοικονομική κρίση.
- Τη συνεχή απελευθέρωση των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών, με την εισαγωγή του στοιχείου του διεθνούς ανταγωνισμού σε κλειστά μέχρι πρόσφατα συστήματα, όπως στις τηλεπικοινωνίες, στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, στις μεταφορές, στις τουριστικές υπηρεσίες, στις ασφάλειες, και στα επόμενα χρόνια με την απελευθέρωση του αγροτικού τομέα..
Η Αθήνα και η κρίσιμη πρόκληση της παγκοσμιοποίησης
No comments:
Post a Comment