''Το
είχε αποφασίσει. Θα ήταν μια βραδιά σαν τις άλλες. Για τους άλλους. Όχι για τον
ίδιο. Όχι για τον Αλκιβιάδη Πικρό.
Γιατί
αυτός θα άλλαζε.
Εκείνο το βράδυ το υποσχέθηκε στο είδωλό του στον καθρέφτη. Κάθε βράδυ
υποσχόταν σε ένα πρόσωπο καταφανώς αξύριστο και ανεξαιρέτως κουρασμένο ότι θα
άλλαζε μοτίβο. Ότι για τον ίδιο θα ήταν μια νύχτα διαφορετική από τις
προηγούμενες. Που για μήνες ήταν απαράλλαχτα ίδιες. Ύπνος την ημέρα. Και ήταν
φυσικό, αφού ξάγρυπνος τα βράδια στο κρεβάτι, παρατηρώντας την αέναη κίνηση του
ανεμιστήρα στο ταβάνι ή ακουμπώντας τους αγκώνες στο τραπέζι της κουζίνας είτε
στις τάβλες του γραφείου ατενίζοντας τον τοίχο απέναντί του, καπνίζοντας
άφιλτρες φυτείες και πίνοντας θάλασσες καφέ, ή περπατώντας μοναχικά, μηχανικά
και μόνιμα - αυτό κάθε βράδυ - σταματώντας μόνο, κάποιες φορές, για λίγο, να
καταγράψει στο μικρό του Moleskine μια σκέψη, στο ίδιο πάντα ..''Διαβάστε περισσότερα..
No comments:
Post a Comment