Ζούμε στην εποχή του χαρισματικού εκλεγμένου δυνητικού δεσπότη. Οι
πολιτικές του -σχεδόν πάντα είναι άντρας- είναι πολιτικές φόβου και
μίσους. Απαιτεί μια συγκεκριμένη προσωπικότητα για να υπερασπίζεται
κανείς τέτοιες πολιτικές. Στις κατάλληλες -δηλαδή τις λάθος- συνθήκες,
οι ηγέτες αυτοί αναδύονται με φυσικό τρόπο. Τούτο δεν προκαλεί έκπληξη
μετά από μια βίαιη επανάσταση. Αυτό που είναι πραγματικά αναπάντεχο
είναι πως οι ηγέτες αυτοί εμφανίζονται σε ώριμες δημοκρατίες.
Τώρα βλέπουμε εκλεγμένους «αυταρχικούς ηγέτες» -πραγματικούς και δυνητικούς- παντού. Κορυφαία παραδείγματα είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν στη Ρωσία, ο Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία, ο Ναρέντρα Μόντι στην Ινδία, ο Νικολάς Μαδούρο στη Βενεζουέλα, ο Ροντρίγκο Ντουτέρτε στις Φιλιππίνες, ο Ζαΐρ Μπολσονάρο στη Βραζιλία, ο Μπενγιαμίν Νετανιάχου στο Ισραήλ, ο Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία και ο Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ.
O Tραμπ και η εποχή του «εκλεγμένου δεσπότη»
No comments:
Post a Comment