Στην ορκωμοσία της κυβέρνησης, τον περασμένο Ιούλιο, ένας υπάλληλος της Προεδρίας της Δημοκρατίας θέλησε να την οδηγήσει στη... σωστή πλευρά της αίθουσας. «Οι συνοδοί κάθονται εκεί, παρακαλώ», της είπε. «Εσένα, κοπελιά, ποιο είναι το γραφείο σου;» τη ρώτησε ένας ηλεκτρολόγος που εκτελούσε εργασίες συντήρησης στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, λίγες ημέρες μετά.
Η Δόμνα Μιχαηλίδου μου αφηγείται γελώντας αυτά τα περιστατικά, τα οποία θεωρεί φυσιολογικά και αναμενόμενα. Μέχρι που ανέλαβε τα καθήκοντά της, άλλωστε, ως υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, αρμόδια για θέματα πρόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης, μακράν απείχε από ό,τι αποκαλούμε «δημόσιο πρόσωπο». Επειτα, είναι και η ηλικία της που ξαφνιάζει: μόλις 32 ετών, είναι το νεότερο μέλος της κυβέρνησης. «Συνήθως με ρωτούν γιατί είμαστε μόνο πέντε γυναίκες στην κυβέρνηση και προσπερνούν το θέμα της ηλικίας», λέει. «Και όμως, στην πορεία μου έως τώρα, η ηλικία μου είναι αυτή που έχει αποδειχθεί τροχοπέδη κάποιες φορές και όχι το φύλο μου: έχω υποστεί ηλικιακό ρατσισμό, το λεγόμενο ageism, και όχι σεξισμό, από ανθρώπους αρνητικά διακείμενους απέναντί μου μόνο και μόνο επειδή είμαι νέα και όχι επειδή είμαι γυναίκα. Η εμπειρία που συσσωρεύεται με τα χρόνια είναι σημαντική, δεν αντιλέγω, αλλά μερικές φορές, ειδικά στην πολιτική, μπορεί να οδηγήσει στον εφησυχασμό και στην αδράνεια...».
No comments:
Post a Comment