Sunday, October 23, 2016

ΠΑΝΗΓΥΡΙΩΤΙΚΟ του ΑΝΤΩΝΗ ΖΕΡΒΑ

ΠΑΝΗΓΥΡΙΩΤΙΚΟ

Κορμιὰ δὲν ἔχουν τὰ σπαθιά, κορμιὰ θ’ἀναζητᾶνε.
Τὰ βόλια εἶναι γιὰ νὰ μπήγονται, καυτά,
νὰ καῖν’ τὸ αἷμα τοῦ ἀνθρώπου.

Δὲν γίνεται φῶς στὰ μαλακά, καὶ στὸν ἀποξεχασμό της
σαρκάζει ἡ ζωὴ χωρὶς τὸ φονικὸ μὲς στ’ἄγριο μεσημέρι,
ἅμα δὲν γίνει γόος ἡ χαρὰ καὶ ἡ χαρὰ μιὰ δίνη.

Γράφε καὶ ξέγραφε μαζὶ σκυφτὸς στὴ μαύρη Ἀρκαδία*.
Κρύβε κι ἀφάνιζε ὣς νὰ σιμώσει ἡ ὥρα.
Σαπίζει ὅ,τι ξέμεινε ἀπ’ τὰ εἰρηνικὰ καὶ αἰώνια.


 * Nigri colles Arcadiae: οἱ μαῦροι λόφοι τῆς Ἀρκαδίας, Ὁρ. Ὠδὲς IV, XII, 11-12.

No comments:

Post a Comment