Η εξουσία παχαίνει, η εξουσία ναρκώνει, η εξουσία υπάρχει για τον
εαυτό της, η εξουσία ανακυκλώνει τα γνωστά φθαρμένα πρόσωπα, π.χ. τον
Ρουμελιώτη και τον Ταγματάρχη -αυτό είναι η ασφάλεια της- και έπειτα
προσελκύει τα καινούρια ώσπου να κάνει κι αυτά γνωστά και φθαρμένα. Στην
εποχή της ταχύτητας, η διαδικασία αυτή είναι μοιραίο να γίνεται
ταχύτατα και τα πρόσωπα να μεταλλάσσονται σε προσωπεία πιο γρήγορα από
ό, τι μεταμόρφωσε η Κίρκη τους συντρόφους του Οδυσσέα. Μόνο που τώρα
μιλάμε για τους δικούς μου συντρόφους. Οι σύντροφοί μου, τι οξύμωρο,
είναι πια μοχλός της εξουσίας. Κι εγώ; Εγώ είμαι πάλι στον γνωστό μου
ρόλο του να είμαι απέναντι. Μόνο μου αξιοθρήνητο όπλο, τα κείμενά μου.
Κείμενα που προσπαθούν να καταδείξουν την αχρωματοψία της εξουσίας.
Επειδή η εξουσία δεν είναι ούτε γαλάζια, ούτε πράσινη, ούτε κόκκινη. Η
εξουσία είναι δεν είναι καν ριγέ. Η εξουσία είναι απλώς εξουσία και το
χρώμα της αργά η γρήγορα θα είναι το μαύρο. Θέλετε ένα παράδειγμα; Τον
Φίλη να κατηγορεί τη Ζωή ότι συμπλέει με τη Χρυσή Αυγή, sic! Η εξουσία
δεν αξιοποιεί ευκαιρίες γιατί είναι αυτή η ευκαιρία για τους λογής
επιβήτορες της. (Οι φοράδες της εξουσίας περιέργως μου είναι συμπαθέστερες)...
Διαβάστε περισσότερα..
No comments:
Post a Comment