Χαλκίδα
Νάν’
σπασμένοι οι δρόμοι, να φυσάει ο νότος κι εγώ καταμονάχος και να λέω: τι πόλη!
να μην ξέρω αν είμαι –μέσα στην ασβόλη– ένας λυπημένος πιερότος! Φύσαε – είπα –
ο νότος κι έλεγα: Η Χαλκίδα, ω Χαλκίδα – πόλη (έλεγα) καε φέτος ήμουν – στ’
όνειρό μου είδα – Περικλέτος, πάλι Περικλέτος ήμουν –είδα… Έτσι έλεγα! Ήσαν
μάταιοι μου οι κόποι πάν’ σε ξύλο κούφιο, πρόστυχο, ανάρια, Ως θερία, ως δέντρα
– αναγλυμένοι – ως ψάρια τα όνειρά μου (μούμιες) κι οι ανθρώποι. Τώρα; Πόλη,
τρέμω τα γητέματά σου κι είμαι ακόμα ωραίος σαν το Μάη μήνα, κρίμα, λέω,
θλιμμένη νάσαι κολομπίνα και να κλαίω εγώ στα γόνατά σου..
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/top-5-poiimata-tou-yanni-skariba/ ]
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/top-5-poiimata-tou-yanni-skariba/ ]
No comments:
Post a Comment