ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΚΟ ΜΕΣΚΟ ΙΩΑΝΝΑ ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ

Μόλις έμαθα ότι έλαβε το κρατικό βραβείο ποίησης ένας αγαπημένος Άνθρωπος και Ποιητής της πόλης μας, ο Μάρκος Μέσκος. Επίσης ότι βραβεύτηκαν 2 από τα αγαπημένα μου περιοδικά, ΕΜΒΟΛΙΜΟΝ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, συγχαρητήρια σε όλους
ΙV
Το φως του δρόμου μόνη συντροφιά
μαχαίρι αμφίστομο κάποτε στομώνει
Γεράσιμε Γεράσιμε πώς μείναμε μόνοι
και τα κεφάλια μας πνίγει η συννεφιά;
Πουλιά-καράβια ξένη προκοπή
μήτε ο ουρανός μήτε ο γιαλός μάς θέλει
σημαία μαύρη κουρέλι απʼ τα βέλη
του μάταιου κόσμου η συγκοπή.
Τί εικόνα τί πέλαο τί δρυμός!
Βουΐζουν όλα στον κόσμο επάνω
πεδίο βολής το λιγόκαιρο πλάνο
ατάλαντος ζωής λογαριασμός.
Άλλα εάν του θανάτου το στόμα πικρό
νέο δεν είναι τα ξέρεις μη φρίττεις
εδώ το πρόβλημα: κανενός πολίτης
καμίας πηγής δεν ήπιαμε νερό.
(Ιδιωτικό Νεκροταφείο, 1975)