''Στην πλατεία Κάνιγγος με τη ζέστη … για όσους έχουν μείνει πίσω'' Λέλα Παπαγιαννοπούλου,

 

''Σκεφτόμουν τι μπορεί να γράψω για τις «ματιές στην πόλη». Το ένα χιλιοειπωμένο, το άλλο άκαιρο, το τρίτο μου ξίνιζε. Ένα τηλεφώνημα του γιου μου για να συνεννοηθούμε πού θα φάμε, με έβγαλε από το δίλλημα. Έντιμα μαγαζιά, εστιατόρια δηλαδή ή μεζεδοπωλεία του κέντρου, που έχουν ισορροπία τιμής και ποιότητας. Όχι, το άρθρο δεν είναι διαφημιστικό, άλλωστε δεν χρειάζονται διαφήμιση γιατί δουλεύουν -παρά την κρίση- μια χαρά. Είναι τα δικά μας στέκια, εκεί που πηγαίνουμε μετά τη δουλειά εμείς, οι εργαζόμενοι του κέντρου, για να φάμε, να πιούμε, να συζητήσουμε, να εκτονωθούμε μετά από μια κουραστική μέρα. Η καλύτερή τους ώρα είναι αργά το απόγευμα, νωρίς το βράδυ, κάπου ανάμεσα 6 με 8. Και είναι σχεδόν όλα πολύ διακριτικά, από αυτά που δεν τους δίνεις σημασία..''

Διαβάστε περισσότερα..