''Είχα τη χαρά να απολαύσω σε avant première, στο Ινστιτούτο Γκέτε, το νέο έργο της σκηνοθέτιδας Μαργκρέτε φον Τρόττα για την Χάννα Άρεντ, την Γερμανο-αμερικανο-εβραία θεωρητικό της πολιτικής και φιλόσοφο (1906-1975). (προβάλλεται ήδη στους κινηματογράφους). Η
ταινία αφορά κυρίως την κάλυψη της δίκης του διαβόητου Ναζί εγκληματία
Άϊχμαν, το 1963 στο Ισραήλ, από την Χάννα Άρεντ για λογαριασμό του New Yorker.
Προετοιμασμένη ν΄αντικρύσει μια δαιμονική προσωπικότητα, είδε με
έκπληξη ένα ανθρωπάκι, έναν θλιβερό, μέτριο γραφειοκράτη που επικαλείτο
ότι “έκανε απλώς τη δουλειά του” και ότι ήταν “υποχρεωμένος από τον όρκο που είχε δώσει ως υπάλληλος να εκτελεί διαταγές”.
Από τις διαπιστώσεις και τούς στοχασμούς της κατά την πορεία αυτής της
δίκης, γεννήθηκε μια σειρά άρθρων στο New Yorker με τίτλο “Η κοινοτοπία του κακού” (the
banality of evil”) και το ομότιτλο βιβλίο. Η βασική της θέση είναι ότι
οι ένοχοι για τα αδιανόητα ναζιστικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας
στην πλειοψηφία τους δεν ήταν οι διάβολοι με τα κέρατα, αλλά
“συνηθισμένοι” άνθρωποι -κάτι πολύ πιο τρομαχτικό..''
No comments:
Post a Comment